Roghnaíodh an litriú Baile Bhuirne ar na cúiseanna seo leanas, de réir dealraimh, nuair a socraíodh ainm oifigiúil Gaeilge an bhaile os cionn leathcheád bliain ó shin: Bairnech ainm stairiúil na háite. ‘i mBairniuch’ (tabharthach) atá sa Leabhar Laighneach cuir i gcás. Faoi thosach an 14ú haois bhí* -u-* á scriobh sa siolla tosaigh in ionad -a- i gcáipéise Laidne, leithéid* Burnagh* (bliain 1302c), Burneach (1492). Ní foláir nó bhí an guta aiceanta ardaithe sa chaint um an dtaca sin. Tá baile le feiscint sa logainm ón 16ú haois amach, Ballyburney (1545) m.sh. Dob fhéidir foirmeacha mar é a mhíniú ar dhá shlí, (a) gur forbairt atá ann ó Baile Bhuirnigh.i. ginideach Buirneach réamhráite i ndiaidh Baile agus go ndearna Baile Bhuirne de sa chaint, nó neachtar acu, (b) gur foirm ghinidigh den fhocal gaolmhar boireann is ea é, i ndiaidh baile. (Cuir Buirne i gcóimheas le Ceann Boirne an Chláir, ginideach boireann.) Baile Bóirne a scriobh An Dubhaltach Mac Firbhisigh i lár an 17ú haois pé scéal é agus baile Muirne atá in Annála Ríochta Éireann (bl. 1602). Féach go bhfuil idir –b- agus -m- scríofa i leagan trascríofa seo an logainm ón mbliain 1621, Ballyburny alias Ballymorney. Tháinig ann do na leaganacha scríofa úd dar thús -m- i ndiaidh baile mar seo: cailleadh an difríocht stairiúil a bhí idir na consainbh agus mh i dtosach focal sa Nua-Ghaeilge (taobh amuigh den Bhairdne), rud a chiallaigh nach mbeadh puinn difríochta idir Bhuirne (an leagan stairiúil) agus Mhuirne sa chaint. Is eárd a thaispeánann an litriú Baile Mhuirne dúinn gur imigh brí bhunaidh an dara focal ó aithint toisc gur thit bh- agus* -mh-* le chéile. B’fhéidir go ndeachaigh an t-ainm baineann Muirne i bhfeidhm ar an mhíthuiscint chomh maith. Usáidtear an litriú Baile Mhúirne go háitiúil freisin. Ach má tá Mhúirne le síneadh fada ceadaithe, nár cheart Ceann Bóirne a scríobh chomh maith céanna, mar aon le ‘mo mhúirnín’, fóirne (iolra foireann) srl.? Baile Bhuirne an litriú is dilse don ainm bunaidh agus is é is fearr a léiríonn an bhrí.